Centrum Zdrowia Zwierząt Silvet w Mysłowicach - porady dot. opieki nad zwierzętami

Zwierzęta towarzyszą człowiekowi od tysięcy lat. W ciągu tego czasu to na nas spadła odpowiedzialność za ich zdrowie i samopoczucie. Na szczęście cały ten wysiłek oddawany jest przez kochających pupili w trójnasób. Każdy właściciel psa, kota czy gryzonia to potwierdzi.

Zebraliśmy kilka cennych porad dotyczących opieki nad mniej popularnymi zwierzakami niż psy i koty. Mamy nadzieje, że dzięki nim ominą Państwa skutki licznych błędów, które są popełniane przez niedoświadczonych właścicieli zwierząt.

Jak właściwie opiekować się chomikiem

POCHODZENIE I GATUNKI

Najbardziej znanym i popularnym chomikiem w hodowli domowej jest chomik syryjski. Jest bardzo ruchliwym i sympatycznym gryzoniem. Długość jego ciała to ok. 15 cm, waga ok. 150 g. Dziki chomik syryjski posiada złociste umaszczenie, ale wśród hodowlanych występują np. łaciate, czarne, białe. Coraz większą popularność zdobywają inne, znacznie mniejsze gatunki chomików, choć oswajają się nieco trudniej (chomiki dżungarskie, Roborowskiego, chińskie).

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI

Chomiki to bardzo ruchliwe gryzonie, prowadzące nocny tryb życia. Z zasady chomiki są samotnikami i powinny być trzymane pojedynczo w klatce. Pozwoli to na uniknięcie walk i sprzeczek między zwierzętami. Cechą charakterystyczną chomików są dwa, rozciągające się worki policzkowe, w których chomiki przenoszą do gniazda gromadzone na zapas jedzenie. Żyją ok. 2-3 lat. Ze względu na swe niewielkie rozmiary mogą mieszkać w klatce o min. wymiarach 20x30x30 cm, choć powinny mieć zapewnione rozrywki w postaci zabawek. Dobrze sprawdzi się w tym wypadku np. kołowrotek. Dobrze jest też, gdy klatka jest piętrowa i posiada tunele. W klatce powinna się znajdować miseczka na żywność i poidełko automatyczne. Ściółkę (trociny, słomę, drewniany brykiet) należy wymieniać min. 1 raz na tydzień. Chomiki są bardzo czystymi zwierzątkami i załatwiają swoje potrzeby fizjologiczne w jednym, wybranym rogu klatki. Łatwo się rozmnażają, ciąża trwa ok. 2,5 - 3 tyg., rodzi się zwykle 3-12 młodych. Młode karmione są przez mamę przez 4 tygodnie.

ŻYWIENIE
Chomiki powinny mieć zapewnione zbilansowane pożywienie oraz czystą wodę. Istotne jest, by karma była bogata w białko (min. 15%), również pochodzenia zwierzęcego – w naturze chomiki uzupełniają swój jadłospis o larwy i owady. Niezwykle ważny jest dodatek wit. E, zapewniającej ładne futerko i witalność. Podstawą diety chomika jest właściwa mieszanka ziarnowa lub granulat, zawierające odpowiednią ilość białka, aminokwasów i wit. E. Można podawać też warzywa i owoce.

Dzienne zapotrzebowanie dorosłego zwierzątka na pokarm: 5-12 g.

​Jak właściwie opiekować się królikiem

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI

Króliki domowe pochodzą z zachodniej Europy i północno-zachodniej Afryki. Charakteryzują się niezwykle radosnym i wdzięcznym sposobem bycia, dzięki czemu są one idealnymi towarzyszami dla starszych dzieci i dorosłych. Przebywanie młodszych osobników z ludźmi sprawia, że w późniejszym okresie życia czują się z nimi bardziej swobodnie. Obecnie znanych jest ponad 100 ras i odmian barwnych królików, począwszy od ważącego 1 kg królika miniaturowego, a skończywszy na olbrzymie niemieckim o masie sięgającej wartości powyżej 8 kg.

Króliki żyją od 6 do 13 lat. Ciąża trwa 30 – 32 dni, a w miocie rodzi się 1-12 młodych, gotowych do odsadzenia po 4-6 tygodniach.

Utrzymywanie królików domowych w grupie jest utrudnione, gdyż zwierzęta te walczą o hierarchię. Można trzymać razem dwa kastrowane króliki – najlepiej różnej płci. Zwierzątka dobrze jest umieścić wcześniej w stojących obok klatkach, aby przyzwyczaiły się do siebie. Nie można razem utrzymywać niekastrowanych samców. Nie należy także utrzymywać razem miniaturowych królików i świnek morskich.

Króliki domowe oddają mocz i kał w określonych miejscach. Można obserwować zwyczaj znakowania przedmiotów gruczołem podbródkowym, nie należy tego interpretować jako świądu. Klatka dla królików powinna być na tyle duża, aby zapewnić obszar do spania, obszar do spożywania posiłków i miejsce do wydalania odchodów. Powinna być też na tyle wysoka, aby zwierzę mogło w niej stać oraz aby nie dotykało uszami szczytu klatki. Króliki trzymane w klatkach powinny być w ruchu przez przynajmniej 4 godziny dziennie, pod kontrolą właściciela (aby nie zniszczyły i nie zjadły czegoś przypadkowego).

Jako ściółka nadają się słoma i siano. Bardzo dobrym elementem wyposażenia klatki są gałązki (pędy jabłoni, korzeń mniszka, kora wierzby – do nabycia w naszym sklepiku) i drewniane klocki, na których króliki mogą piłować stale rosnące zęby. W klatce powinno się też znajdować poidełko automatyczne i miseczka na pokarm.

​ŻYWIENIE
Króliki powinny mieć zapewnione zbilansowane pożywienie oraz czystą wodę. Główny składnik diety stanowi siano, do którego królik musi mieć stały i swobodny dostęp. Karma sucha powinna zawierać min. 14% włókna (w celu zapobiegania otyłości) i mało białka (mniej niż 18%). Zalecane jest podawanie świeżych bądź suszonych ziół, warzyw i owoców.

Jak właściwie opiekować się koszatniczką

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI

Koszatniczki na wolności występują w Andach, w Ameryce Pd. Żyją w dużych koloniach i budują rozległe norki. W swoim naturalnym środowisku często uważane są za szkodniki. To brunatno szare zwierzątko posiada długi, porośnięty włosem ogon. Koszatniczki są bardzo zwinne, ruchliwe i niezwykle towarzyskie. Są aktywne cały dzień - śpią w cyklach 20-minutowych, choć szczyt aktywności przypada na godziny ranne i popołudniowe. Aby oswoić koszatniczki, trzeba wykazać się dużą cierpliwością. Powinny być trzymane w grupie. Dorosła koszatniczka waży ok. 170-300 g. Żyją przeciętnie 4-6 lat. Odpowiednim mieszkaniem dla koszatniczki jest specjalna, duża klatka, wyposażona w drewniane elementy, po których gryzoń będzie mógł skakać, oraz w miseczkę na żywność i poidełko, najlepiej automatyczne. Ściółkę (trociny, słoma, brykiet drewniany) należy wymieniać min. 1-2 razy na tydzień. Koszatniczki chętnie zażywają suchej kąpieli w specjalnym piasku dla szynszyli. Sprawia ona, że ich futerko jest czyste, a skóra zdrowa. Ciąża u koszatniczek trwa ok. 3 miesiące, samiczka rodzi 2-8 młodych, które usamodzielniają się po upływie ok. 1 miesiąca.

​

ŻYWIENIE

Koszatniczki powinny mieć zapewnione zbilansowane pożywienie oraz czystą wodę. Niezwykle istotne jest, aby zawartość włókna w karmie dla koszatniczek była wysoka (powyżej 14%), bo tylko taka karma gwarantuje właściwą pracę przewodu pokarmowego. Istotny jest też fakt, że koszatniczki mają problemy z trawieniem cukrów (często przy nieodpowiednim żywieniu chorują na cukrzycę), stąd dieta tych zwierząt musi być uboga w cukier. Postawą diety koszatniczki, która zapewni jej zdrowie i długie życie jest właściwa mieszanka lub granulat oraz siano. Można

podawać też gałązki drzew owocowych. Dzienne zapotrzebowanie dorosłego zwierzątka na pokarm: 15-25 g.

Jak właściwie opiekować się szczurem

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI

Ojczyzną szczura jest Azja. Stamtąd drogą morską rozprzestrzenił się po całym świecie i na wolności jest traktowany jako szkodnik. Szczury domowe występują w wielu odmianach barwnych. Dorosłe szczury domowe ważą ok. 250- 400g., mają długi, nieowłosiony ogon i zwinne łapki. Są niezwykle skoczne. Szczur to bardzo inteligentny, szybko uczący się i łatwo oswajający się gryzoń. Z natury jest to zwierzątko towarzyskie. Żyje od 2,5 do 4 lat. Najbardziej odpowiednim mieszkaniem dla szczura jest piętrowa klatka, zaopatrzona w domek, drabinki do wspinania się, oraz tunele. W klatce powinna znajdować się miseczka na żywność i poidełko automatyczne, które zabezpiecza wodę przed wylaniem i pozwala zachować higienę w klatce. Ściółkę (trociny, słoma, siano, drewniany brykiet) należy wymieniać min. 1-2 razy na tydzień. Szczury łatwo się rozmnażają. Ciąża trwa ok. 3 tyg., a jednorazowo rodzi się 4-12 młodych, które są karmione przez mamę do 3-4 tyg. życia. Szczury chętnie pływają, stąd w lecie można zaproponować im kąpiel w płytkim naczyniu, wypełnionym letnią wodą.

ŻYWIENIE

Szczury powinny mieć zapewnione zbilansowane, różnorodne pożywienie oraz czystą wodę. Istotne jest, by karma była bogata w białko (min. 15%), w tym białko pochodzenia zwierzęcego. Niezwykle ważne jest też, aby w pożywieniu występowały duże, twarde kąski, zapewniające właściwą higienę stale rosnących siekaczy. Dzienne zapotrzebowanie dorosłego szczura na pokarm: ok. 20-40g.

Jak właściwie opiekować się szynszylą

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI

Szynszyle pochodzą z wysokich partii Andów, w Ameryce Pd. Po zakazaniu ich masowego odławiania, zaczęto je hodować w niewoli, głównie dla ich niezwykle pięknego futerka. Szynszyle odznaczają się krępą budową ciała i długim, porośniętym włosem ogonem. Cechą szczególną tych zwierzątek jest niebywale miękkie i gęste futerko, które stanowi bardzo dobrą izolację względem warunków zewnętrznych. Występuje kilka odmian barwnych. Szynszyle są bardzo zwinne, ruchliwe i skoczne. Te piękne zwierzątka prowadzą nocny tryb życia i choć oswajają się stosunkowo łatwo, to są z reguły płochliwe. Długość ciała dorosłej szynszyli to około 25 cm. Waga oscyluje miedzy 0,5 a 1,0 kg.

Odpowiednim mieszkaniem dla szynszyli jest specjalna, duża klatka, wyposażona w drewniane elementy, po których gryzoń będzie mógł skakać, oraz w miseczkę na żywność i poidełko – najlepiej automatyczne. Ściółkę (trociny, słomę, drewniany brykiet) należy wymieniać min. 1-2 razy na tydzień. Bardzo istotne jest też zapewnienie szynszylom możliwości suchej kąpieli w specjalnym piasku dla szynszyli. Tylko wtedy będą one cieszyły się czystym futerkiem i zdrową skórą. Ciąża u szynszyli trwa ok. 110 dni, a w miocie rodzą się średnio dwa młode, zdolne do samodzielnego życia po trzech miesiącach.

ŻYWIENIE

Szynszyle powinny mieć zapewnione zbilansowane pożywienie oraz czystą wodę. Niezwykle istotne jest, aby zawartość włókna w karmie była wysoka (powyżej 13%), bo tylko taka karma gwarantuje właściwą pracę przewodu pokarmowego. Pożywienie szynszyli powinno być ubogie w cukry.

Podstawą diety jest właściwa mieszanka lub granulat oraz siano. Można podawać też gałązki drzew owocowych, warzywa i suszone owoce, ale zachowując umiar, jeśli chodzi o te dodatki. Pokarm najlepiej podawać wieczorem, siano powinno być dostępne cały czas.

Dzienne zapotrzebowanie dorosłego zwierzątka na pokarm: 15-25g.

Jak właściwie opiekować się świnką morską

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI

Świnka morska, inaczej kawia domowa, pochodzi z Ameryki Południowej. Do Europy trafiła najprawdopodobniej z Peru wraz z pierwszymi odkrywcami Ameryki. W Europie świnki hoduje się dla przyjemności obcowania z tymi sympatycznymi zwierzętami. Obecnie obserwuje się bardzo dużą różnorodność ras i odmian barwnych.

RASY

• krótkowłose: gładkowłosa, rozetka, Rex, Somali
• z półdługim włosem: Teddy, Curly
• długowłose: Sheltie, Coronal, Texel , Merino, Peruwianka, Angora Alpaca, Mohiar
  
• bezwłose: Skinny
  

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄC PIELĘGNACJI

Świnka morska odznacz się krępą budową ciała. W zależności od rasy ma różnej długości włos. Świnki występują też w wielu odmianach barwnych. Długość ciała dorosłej świnki to około 20 cm. Waga 0,7- 1,5 kg. Świnki morskie są przemiłymi gryzoniami, które lubią kontakt z człowiekiem. Często wybierane są na zwierzątka domowe również dlatego, że są aktywne w dzień (nie hałasują nocą) i żyją, jak na małe zwierzę, stosunkowo długo, bo 6-9 lat. Są to zwierzątka towarzyskie, łatwo się oswajają i przyzwyczajają do swojego opiekuna. Często witają go charakterystycznym chrząkaniem (kwiczeniem).

Odpowiednim mieszkaniem dla świnki jest specjalna klatka, która dla jednego zwierzątka powinna mieć wymiary min. 60x40x40 cm. W klatce powinna znajdować się miseczka na żywność i automatyczne poidełko, które zabezpiecza wodę przed wylaniem i ułatwia utrzymywanie czystości ściółki. 

Ściółkę (trociny, słomę, siano, brykiet drewniany) należy wymieniać min. 1-2 razy w tygodniu. Co jakiś czas należy świnkom przycinać pazurki i szczotkować futerko, zwłaszcza w okresie linienia. Dla dobrego samopoczucia pojedynczo trzymanej świnki należy zapewnić jej możliwość spacerów poza klatką, pod bacznym okiem właściciela (aby nie zniszczyła i nie zjadła czegoś przypadkowego). Najważniejszy jednak dla jej dobrego samopoczucia jest kontakt bezpośredni z człowiekiem, trzymanie na kolanach, głaskanie.

Jako że jest ogromnym łasuchem, można ją szybko do siebie przekonać smakołykami. Świnki łatwo się rozmnażają, ciąża trwa ok. 60 dni. Jednorazowo rodzi się zazwyczaj od 2 do 3 młodych świnek, które karmione są przez mamę do 4 tygodnia życia. Najlepiej jest brać świnkę mającą około miesiąca. Jest już ona w tym wieku zdolna do samodzielnego życia.

ŻYWIENIE

Świnki powinny mieć zapewnione zbilansowane pożywienie oraz czystą wodę. Niezwykle istotne jest, aby zawartość włókna w karmie dla świnki była wysoka – powyżej 13%. Tylko taka karma gwarantuje właściwą pracę przewodu pokarmowego. Drugim istotnym parametrem jest odpowiednio wysoka zawartość w karmie witaminy C, której te zwierzątka nie są w stanie samodzielnie wytwarzać. Niedobór tej witaminy prowadzi do różnych zaburzeń zdrowotnych, tj. zmniejszenia odporności, szkorbutu, niedowładu mięśni, a nawet paraliżu i śmierci.

Podstawą diety świnki jest właściwa mieszanka lub granulat, zawierający stabilizowaną (trwałą) witaminę C oraz siano. Można podawać też świeże lub suszone warzywa i owoce oraz zielonkę (trawy, koniczyna, babka lancetowata) – do nabycia w naszym sklepie. Każdy nowy pokarm należy wprowadzać stopniowo. Dzienne zapotrzebowanie dorosłego zwierzątka na pokarm: 35-50g.

 Jak właściwie opiekować się tchórzofretką

CHARAKTERYSTYKA, OGÓLNE INFORMACJE I WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PIELĘGNACJI

Tchórzofretki są niedużymi drapieżnikami z rodziny łasicowatych. Mają długie, gibkie ciało i charakterystyczne pyszczki z małymi uszkami. Powstały ze skrzyżowania tchórza zwyczajnego z jego albinotyczną odmianą – fretką.

Dorosła tchórzofretka waży 1-2 kg, przy czym samce są nieco większe do samic. Są to zwierzątka bardzo ciekawskie i towarzyskie, wymagają dużo uwagi opiekuna, cierpliwości i odpowiedniego wychowania. Łatwo uczą się korzystania z kuwety.

Jako że mają dużą potrzebę ruchu, nie można ich trzymać stale zamkniętych w klatce. Tchórzofretki żyją do 10 lat. Ciąża trwa 42 dni, a samica rodzi 6-8 młodych, które stają się samodzielne po ok. 50 dniach. Jak wiele drapieżników, tchórzofretki posiadają gruczoły okołoodbytowe, których wydzielina służy do znaczenia terenu, a w sytuacji zagrożenia wydzielają duże ilości przykrej woni. U wykastrowanych zwierząt obserwuje się znaczną redukcję przykrego zapachu. Ostry zapach odchodów można zredukować przez odpowiednie żywienie. Fretki są bardzo wrażliwe na zbyt wysokie temperatury, na co należy zwrócić uwagę zwłaszcza w lecie.

ŻYWIENIE

Tchórzofretki powinny mieć zapewnione zbilansowane pożywienie oraz czystą wodę. Jako że są to zwierzątka typowo mięsożerne, powinny otrzymywać karmę o wysokiej zawartości białka i stosunkowo wysokiej zawartości tłuszczu. Nie należy karmić tchórzofretek karmą dla kotów. Mają one inne niż koty zapotrzebowanie na niektóre składniki odżywcze, tj. witaminy, minerały, włókno. Tylko specjalny, wysokiej jakości pokarm zapewni tchórzofretkom zdrowie, witalność i długie życie, a równocześnie sprawi, że proces trawienia pokarmu będzie przebiegał w sposób optymalny.

Dzienne zapotrzebowanie dorosłego zwierzątka na pokarm: 30-50g.

Żółwie lądowe

ŻYWIENIE

Niewiele osób wie, że gotowe produkty, takie jak sianka i suszone zioła, można z powodzeniem podawać lądowym żółwiom. Są one bardzo chętnie jedzone przez te roślinożerne gady. W sezonie zimowym, kiedy brak jest świeżych roślin, siano, wybrane zioła oraz liście roślin mogą być podstawą ich diety. O tych produktach nie należy jednak zapominać również podczas letnich miesięcy, kiedy wprawdzie świeżych roślin jest dostatek, ale suszonymi produktami można doskonale urozmaicać dietę. Trzeba pamiętać, że nie zawsze jest łatwo zaopatrzyć się w trawę i rośliny, które można bez ryzyka podawać w lecie żółwiowi. Należy unikać sąsiedztwa ruchliwych dróg, miejsc, które mogły zostać nawożone środkami chemicznymi, trawników obleganych przez psy (ze względu na pasożyty) itp.

LISTA PRODUKTÓW SZCZEGÓLNIE POLECANYCH:

Żółwie lądowe z rodzaju Testudo (czyli głównie greckich, stepowych, mauretańskich, obrzeżonych), mogą bazować na diecie składającej się z poniższych składników, w okresach, gdy są problemy z dostępnością tych roślin w stanie świeżym.

W lecie powinny być za to ważnym uzupełnieniem diety:

• Sianko z ziołami
• Sianko miętowe
• Sianko melisowe
• Mniszek lekarski (mlecz)
• Pokrzywa suszona
• Babka lancetowata suszona
• Babka szerokolistna suszona

LISTA PRODUKTÓW POLECANYCH:

Te produkty mogą być jednym z głównych składników diety:

• Liście truskawek
• Liście poziomki
• Liście jeżyn
• Nagietek suszony
• Liście malin

LISTA PRODUKTÓW POLECANYCH JAKO DODATEK W DIECIE ŻÓŁWI:

• Liście porzeczki czarnej
• Krwawnik

Żółwie należą do zwierząt trudno zmieniających dietę. Dlatego też na początku należy mieszać pokruszony susz z dotychczasowym pokarmem, stopniowo zwiększając udział suszu. Także 2-3 dniowe przegłodzenie zwierzęcia pozwoli mu szybciej zaakceptować nowy pokarm.